గుంటూరు - నాగార్జున సాగర్ - విజయవాడ -1

గుంటూరు నేను పుట్టిన వూరు . కాని , నేను పి . యు . సి లో చేరేవరకు ఎప్పుడూ గుంటూర్ వెళ్ళిన గుర్తు లేదు . గుంటూర్ ఉమెన్స్ కాలేజ్ లో , పి .యు . సి లో చేరాను . ఉమెన్స్ కాలేజ్ హాస్టల్ లో వుండేదానిని . మా రూం లో ఏడుగురము వుండే వాళ్ళము . అందులో మణి , నేను ఒకే గ్రూప్ , ఒకే సెక్షన్ . ఇద్దరమూ మొదటిసారి ఇంటి నుండి దూరం గా వుండటము . దాని తో ఇద్దరమూ మంచి ఫ్రెండ్స్ మి అయ్యాము . హేమ , మాకన్నా సీనియర్ . కాని మాకు కొంచం ఫ్రెండ్ అన్నమాట . చాలా బాగా పాడేది . సాయంకాలం హాస్టల్ మేడ మీద ముగ్గరమూ కూర్చొని , రాధా మాధవ పూల సువాసనను ఆస్వాదిస్తూ , హేమ పాడే పాటలు వింటూ , కృష్ణశాస్త్రి భావ గీతాలు , ఎంకి పాటలు చదువుకుంటూ వుండే వాళ్ళం . మా కుక్ మాధవయ్యర్ , సాంబార్ , దోసెలు , ఊతప్పాలు బ్రహ్మాండం గా చేసేవాడు . మా కాలేజ్ కాంటిన్ లో మిరపకాయ బజ్జీలు చాలా బాగుండేవి , నేను , మణి రొండు కొనుక్కొని , హేమ కంట పడకుండా దాక్కొని తినటానికి మహా కష్టపడి పోయేవాళ్ళము . మరేం చేస్తాం , మాదగ్గర డబ్బులు ఎక్కువ వుండేవి కాదు . నెల కొక సారి సినిమాకు తీసుకెళ్ళేవాళ్ళు . ఒకసారి బయటకెళ్ళ టానికి పర్మిషన్ ఇచ్చేవారు . అప్పుడు ఎంచక్కా నాజ్ థియేటర్ లో సినిమా , శంకర్ విలాస్ హోటల్ లో దోస అబ్బో ఎంత ఎంజాయ్ చేసేవాళ్ళమో ! కొంతమంది రౌడీ పిల్లలు , లంచ్ టైం లో డేస్ కాలర్ పిల్ల ల గుంపులో , కనపడకుండా బయటకు వెళ్ళేవాళ్ళు . మేము అలాంటి రౌడీస్ మి కాము . పైగా వాళ్ళెళ్ళినా , అమ్మో మా కైతే ఎంత భయం వేసేదో !అప్పట్లో , గుంటూరు లో అరండల్ పేట , బ్రాడీపేట ముఖ్యమైన వీధులు . అరండల్పేట , ఎన్నో లైనో గుర్తు లేదు , లో మా పెద్ద అమ్ముమ్మ ( మా అమ్ముమ్మ అమ్మ ) ఇల్లు వుండేది . ఆమె తరువాత , ఆ యిల్లు మా అమ్మమ్మకు ఇచ్చారు . అందులోనే , మా చిన్న మామయ్య వుండి చదువుకునే వాడు . అమ్మమ్మ , అప్పుడప్పుడూ వచ్చి పోతూ వుండేది . తాతగారు కూడ ఏదైనా పని వుంటే వచ్చేవారు . వాళ్ళు వచ్చినప్పుడు , ఆదివారము నాడు , నేనూ , మణి చర్చ్ ( మణి క్రిష్టియన్ , తంతో నేను అప్పుడప్పుడు చెర్చ్ కు వెళుతుండేదానిని ) కు వెళ్ళి , అమ్మమ్మ దగ్గరకు వెళ్ళే వాళ్ళము . మా తాతగారు ప్రతి రోజూ అగ్ని హోత్రం చేసి పూజ చేసుకొని , మడితో భోజనము , దాదాపు 3 గంటల ప్రాంతము లో తినేవారు . అందుకని అమ్మమ్మ మాకు మైల వంట చేసి , ఇద్దరినీ పక్క పక్క నే కూర్చో బెట్టే అన్నం వడ్డించేది . అంత ఆచారవంతులైనా , మణి ని కూడా నాతో సమానంగా ఆదరించేవారు .భోజనము అయ్యాక ఇద్దరమూ కంచాలు తీసి కడిగి పెట్టేవారము . తిన్న ప్రదేశము లో నీళ్ళు చల్లి , బట్ట తో తుడిచేసేదానిని . అది చాదస్తం అని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు , శుభ్రం అనే అనుకున్నాను . మరి ఈ రోజు కూడా డైనిగ్ టేబుల్ మీద తిన్నా , ఆ తరువాత నీళ్ళు చల్లి తుడుస్తాను . తాతగారు రాకుండా , అమ్మమ్మ ఒక్కతే వచ్చినఫ్ఫుదు , ఇద్దరమూ సినిమాల కు వెళ్ళేవాళ్ళము . శంకర్ విలాస్ పక్కన ఏదో థియేటర్ వుండేది , దాని పేరు గుర్తులేదు , అవును మరి ఈ విషయాలు ఇప్పటివి కాదు దాదాపు నలభై రెండేళ్ళ క్రితం వి ! అమ్మమ్మకు ఒక్కతే వెళ్ళాలంటే చాలా భయం . అప్పట్లో అంటే , అమ్మమ్మ చిన్నప్పుడు గుంటూరు లో రిక్షా వాళ్ళు , ఆడవాళ్ళు ఒక్కరే వస్తే , దారి తప్పించి , మెడలో వస్తువులు గుంజుకొని , ఎక్కడో వూరి బయట వదిలేసేవారట . ఆ కథలు అమ్మమ్మ చాలా చెప్పేది . ఇంకా ఒక చిన్న జ్ణాపకం , అదేమిటంటే , అప్పట్లో మూర్చల వ్యాది వున్నవారి మెడలో ఓ బిళ్ళ ఇతనికి మూర్చ వ్యాధి వుంది అని ఇంకా ఏదో రాశి వేళ్ళాడ దీసేవారు . అతను రోడ్ మీద పడి పోగానే , అక్కడ వున్న ఇళ్ళ వాళ్ళు బిందల కొద్దీ నీళ్ళు తెచ్చి అతని మీద పోసేవారు . ఓసారి మా ఇంటి ముందు ఎవరో పడిపోతే అమ్మమ్మ కూడా బిందెతో నీళ్ళు తీసుకెళ్ళింది , కాని నన్ను అక్కడికి రానీయలేదు . ఇప్పుడు సాఫ్ట్ వేర్ వాళ్ళు మెడలో ఐడెంటిటీ కార్డ్ వేసుకొని తిరుగు తుంటే , నాకు అప్రయత్నం గా అదే గుర్తొస్తుంది . మా కోడలి తో ఓసారి చెపితే , తను పడీ పడీ నవ్వింది . వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ కు కూడా చెప్పిందిట .


జిందగీ లో మొదటిసారి లభించిన స్వాతంత్రాన్ని ఎంత బాగా ఎంజాయ్ చేసామంటే , హుం . . . ఇంగ్లిష్ పేపర్ తన్నేసి , మళ్ళీ సెప్టంబర్ లో రాసి , పాసైనా , డిసెంబర్ లో మంచి సంబంధం వచ్చిందని పెళ్ళి చేసి అత్తారింటికి పంపించేసినంత . పెళ్ళి తరువాత చాలా సార్లే గుంటూర్ వెళ్ళాను . ఈ మద్య చాలా సంవత్సరాల తరువాత వెళ్ళాను . అదేమిటో అంతా మారి పోయింది . ఏదీ గుర్తుపట్టలేక పోయాను .

విజయవాడ దగ్గర నందిగామ నుండి పది మైళ్ళ దూరం లో వున్నాయి పొక్కునూరు , మా నాన్నగారి వూరు , చింతలపాడు మా అమ్మా వాళ్ళ వూరు . మా నాన్నగారి తలితండ్రులు చిన్నప్పుడే పోవటము వలన అక్కడ ఎవరూ లేరు . పొక్కునూర్ ఒక్కసారి మాత్రం చూద్దామని వెళ్ళాము . అక్కడ కృష్ణ వడ్డున చిన్న ఇల్లు నాన్నగారి వాళ్ళది . అది చూడగానే ఎంత నచ్చేసిందో . ఎప్పటికైనా అక్కడ వుండాలి అనుకునే దానిని . స్చప్ . . . వీలు కాలేదు . అమ్మగారి వూరు చాలా సార్లే వెళ్ళాము . అలా విజయవాడ చిన్నప్పటి నుండి చాలా సార్లు వెళ్ళినా , ఎప్పుడూ ఊరు చూడలేదు . దుర్గ గుడి కి మాత్రం వెళ్ళేవాళ్ళము . గుంటూర్ లో చదువు కుంటున్నప్పుడు , నాగార్జున్ సాగర్ వెళ్ళాలంటే , విజయవాడ వచ్చి , బస్ మారాల్సి వచ్చేది . నేను , మా చిన్నమామయ్య , ( తను కూడా గుంటూర్ లో పి. యు .సి చదువుతుండే వాడు ) అప్పుడే కొత్తగా పెట్టిన , మనోరమ హోటల్ లో భోజనం చేసి , నాగార్జున సాగర్ బస్ ఎక్కేవాళ్ళము . మనోరమ హోటల్ లో భోజనం 2.50 వుండేది . స్వీట్ , పాన్ ఆకర్షణ . రెండేళ్ళ క్రితం నేనూ , జయా ఎటైనా తిరగనీకి వెళుదాము అనుకున్నప్పుడు , తక్కువ ఖర్చు తో , దగ్గరి వూరికి , ఇద్దరమే ఐనా వెళ్ళవచ్చని విజయవాడ వెళుదామనుకున్నాము . అప్పుడే హంసలదీవి గురించి చదివాను . అదీ చూద్దామని అనుకున్నాము . సరే ఏ కళన వున్నారో , మా వారు కార్ తీసుకెళ్ళ మన్నారు . ఓ శుభముహూర్తాన పొద్దున్నే బయలు దేరాము . చిన్నప్పుడు వున్న నాగార్జునసాగర్ నుండి వెళుదామనుకొని అటే బయలుదేరాము .

నాగార్జున సాగర్ లెఫ్ట్ కెనాల్ దగ్గర చిన్న కాంప్ ' పొట్టి చెలమ ' లో వుండేవాళ్ళము . నేను 10 , 11 తరగతులు అక్కడనుండి సాగర్ వెళ్ళి , హైస్కూల్ లో చదివాను . జయ , మా చిన్న చెల్లెలు చాలా చిన్న వాళ్ళు . నాకంటే ఎక్కువగా వాళ్ళు అక్కడ గడిపారు . ఆ లెఫ్ట్ కెనాల్ తవ్వు తున్న ప్పుడు , అక్కడ , కాంతారావు , రాజనాల , రాజశ్రీ ల జానపద సినిమాలు షూటింగ్ జరిగాయి . సరే చిన్న నాటి సంగతులు తలుచుకుంటూ ఆ ప్రదేశాని ఎలాగో గుర్తు పట్టి దిగాము . అంతా అడవి లా వుంది . దూరం గా ఎక్కడో కూలి పోయిన గోడలు మాత్రం కనిపిస్తున్నాయి . జయ అంతే , కార్ దిగి గబగబా అటెళ్ళి పోయింది . అంతా నిర్మానుస్యం గా వుంది . మేమున్నప్పుడే , పాములు తెగ వచ్చేవి . గాంగ్ వాళ్ళు వాటిని , చంపేసేవాళ్ళు . ఇప్పుడు వాటి వంశంవి ఏవైనా మమ్మలిని గుర్తు పట్టి , పగతో కాటేస్తాయేమో నని నా భయం . అబ్బే జయ వింటేనా ? ఒకటే పరుగులు . ఆ శిధిలాల లోకి వెళ్ళి , ఇక్కడ మన ఇల్లు వుండేది . ఇది పలానా వాళ్ళ ఇల్లు . అంటూ తన్మయం చెంది పోయింది . నా కైతే అక్కడ ఏమీ కనిపించలేదు . చెప్పానుగా అక్కడ నేనున్నది తక్కువ అని . ఎలాగో కష్టపడి , కార్ దగ్గరికి తీసు కోచ్చాను . నా మీద ఒకటే గొణిగింది , తను తీసిన ఫొటో నామూలం గా సేవ్ చేయలేదుట !

అటునుండి సాగర్ స్కూల్ కు వెళ్ళాము . స్కూల్ ఏమాత్రం మారలేదు . మా క్లాస్ రూం దగ్గరకు వెళుతే ఆరోజులన్ని గుర్తొచ్చాయి . మాత్స్ లో క్లాస్ లో ఎప్పుడూ ఫస్ట్ వచ్చేదనిని . నా ఫ్రెండ్ భమిడపాటి హేమలత . తనూ నేనూ ఎప్పుడూ మాత్స్ లో పోటీ పడేవాళ్ళము . మా మాథ్ టీచర్ , రాజూ మాస్టరుగారు మమ్మలిని , మాడపాటి , భమిడపాటి అని పిలిచేవారు . అంతా బాగానే వుంది కాని , యస్. యస్ . యల్ . సి రిజల్ట్ వచ్చేవరకు తెలీలేదు , నాకు వయసు తక్కువుందని , అందుకని రిజల్ట్ విత్ హెల్డ్ లిస్ట్ లో పెట్టారని . మా నాన్నగారు , నల్గొండ , హైదరాబాద్ చుట్టూ తిరిగి నా రిజల్ట్ తెచ్చేసరికి పుణ్యకాలం గడిచిపోయింది . గుంటూరు కాలేజీ లో చేరేందుకు వెళ్ళేసరికి అన్ని సబ్జెక్ట్ ల లో సీట్లు ఐపోయి , హిస్టరీ , డ్రాయింగ్ కాంబినేషన్ లో సీట్ వొక్కటే వున్నది . ఇంకో విషాదం ఏమిటంటే , మాత్స్ లో ఖాళీ వున్నా , నాది జనరల్ మాత్స్ కాబట్టి ఇవ్వలేదు . అప్పటి వరకూ జనరల్ మాత్స్ వాళ్ళకు ఫ్యూచర్ లో మాత్స్ లో సీట్ ఇవ్వరని నాకు తెలీదు . మేము , వరంగల్ నుండి సాగర్ వచ్చి స్కూల్ లో 10 లో చేరేటప్పుడు , అమ్మాయిలంతా జనరల్ లో చేరుతున్నారని నా పేరు కూడా జన్రల్ మాత్స్ వేసాడట స్కూల్ క్లర్క్ . అంతే , మాత్స్ లో యం యస్సీ చేద్దానుకున్న నా కల అలా కూలిపోయింది . ఏమీ తెలియని తనం . నా దురదృష్టం . అలా అన్ని నెమరు వేసుకుంటూ వుంటే అక్కడే వున్న అటెండర్ మా గురించి అడిగి , పాత స్టూడెంట్ నని తెలుసు కొని , తలుపులన్ని తెరిచి , స్కూల్ మొత్తం చూపించాడు . అక్కడి నుండి , డాం దగ్గరకు వెళ్ళాము . అక్కడే వున్న శివాలయం కు వెళ్ళాము . మా వారు నన్ను చూడటానికి వచ్చినప్పుడు ఆ శివాలయం కు వచ్చాము . ఇద్దరమూ కలిసి మొదటి సారిగా వెళ్ళిన ఆలయం అది .

మా పెళ్ళైన అప్పుడు , అక్కడి విజయ విహార్ గెస్ట్ హౌస్ లో కూడా రెండు రోజులు వున్నాము . మేము వున్నప్పటికి ఇప్ప్పటికి , నాగార్జున సాగర్ ఎక్కువగా ఏమీ మార లేదు . మేము డాం కొత్తగా కడుతున్న రోజుల లో అక్కడ వున్నాము . డాం మీద బొంగుల తో మెట్ల లాగా ఏర్పాటు చేసి , దాని మీదనుండి కూలీలు ఎక్కుతూ పని చేస్తూ వుంటే చూసేందుకు చాలా బాగుండేది . రాముడు భీముడు సినిమాలో , విజయ లక్ష్మి , యన్ .టి . ఆర్ ల తో ఓ గ్రూప్ డాన్శ్ వుంది . అప్పుడు అక్కడ చాలా సినిమాలు షూటింగ్ చేసేవారు . డాక్టర్ చక్రవర్తి లో మనసున మనసై తోడొకరుండిన పాట కూడా రైట్ బాంక్ గెస్ట్ హౌస్ లో తీసారు . ప్రాజెక్ట్ హౌస్ , విజయవిహార్ , పైలాన్ , మా స్కూల్ పక్కన వున్న టైగర్ వ్యాలీ ఏవీ ఎక్కువగా మార్పు చెందలేదు .

మాచర్ల లో చెన్నకేశవ స్వామి ఆలయముకు వెళుదామనుకున్నాము , కాని డాం దగ్గరే ఆలశ్యం కావటము తో , గుడి మూసి వేసారు . వెళ్ళ లేక పోయాము . అమరావతి , గుంటూరు లో వున్నప్పుడు ఫ్రెండ్స్ తో వెళ్ళాను . మా వారి తోకలిసి కూడా వెళ్ళాను . ఇప్పుడు చూసినప్పుడు చాలా నిరాశ కలిగింది . గుడి కంతా ఏమిటో నీలం , పసుపు రంగులు వేశారు . అసలు గుడి అలా రంగులు ఎందుకు వేస్తారో అర్ధం కాదు . ఈ మధ్య ఏ గుడి చూసినా అలా రంగులేస్తున్నారు . దానితో గుడి కి వుండే కళ పోతుందనిపిస్తుంది . కృష్ణమ్మ ఎక్కడో అల్లంత దురాన వున్నది . అప్పుడైతే కృష్ణ దాకా వెళ్ళాము . అమరేశుని దర్షించుకొని , అమరావతి స్తూపం చూసి , విజయవాడ చేరేసరికి రాత్రైంది . మనోరమా హోటల్ లో వుందామనుకున్నాము కాని అది రెనవేషన్ చేస్తున్నారు . శ్రీనివాస కు వెళ్ళాము . మా వారు విజయవాడ లో వర్క్ చేస్తున్నప్పుడు ఆ హోటల్ లోనే వుండేవారని చెప్పినట్లు గుర్తు . ముందు రూం లేదన్నాడు . అంత రాత్రి ఎక్కడికెళ్ళాలి అని , మావారికి ఫోన్ చేస్తే , ఆయన మాట్లాడుతే , అప్పటి వరకూ లేని రూం వచ్చింది ! అసలైతే , మా పిన్ని పిల్లలు భాస్కర్ , సీత అక్కడే వున్నారు . వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళ వచ్చు . కాని సీత కూతురి , పురిటి కి డిల్లీ వెళ్ళి ఆ , మరునాడు వస్తోంది . భాస్కర్ భార్య కేమో ఆరోగ్యం సరిగ్గాలేదు . మేము సర్దాగా తిరగటం కోసం వాళ్ళను ఇబ్బంది పెట్టటం ఇష్టం అనిపించలేదు .

ఈ రోజు మళ్ళీ అంతా చదువుకుంటే గుటూరు , నాగార్జున సాగర్ ల గురించి పూర్తి గా చెప్ప లేదు అని అనిపించింది . అందుకే మళ్ళీ ఆ పోస్ట్ ను రెండు భాగాలు గా చేసి రాసాను .

( సశేషం )