బరోడ-జీవన శైలి

బరోడా లో నాకు చాలా నచ్చిన ప్రదేశము యం.యస్ (మహరాజా సాయాజీ )యునివర్సిటీ ఏరీయా .మా హొం సైన్స్కాలేజీ కి వెనుక వైపు గా ఫైనాన్స్ ఫాకల్టీ వుండేది.నాకు వీలైనప్పుడల్లా అక్కడికి వెళ్ళేదాన్ని. ముఖ్యంగా స్కల్ప్చర్యూనిట్ లో పిల్లలు రకరకాలుగా బొమ్మలు చెక్కుతుంటే చూస్తూవుండాలనిపించేది.
బరోడాలో విద్యావిధానము చాలా బాగుండేది. అప్పటికే హైదరబాద్ లో యం సెట్ హవా మొదలయింది. కాని ఇక్కడమాత్రం ఇంకా రకరకాల కొర్స్ లు చేసేవారు. అప్పటికింకా యంసెట్ మొదలుకాలేదు.కాలేజీ లలో కూడా చాలాస్నేహపూరిత వాతావరణముండేది.అమ్మాయిలూ,అబ్బాయిలూ చాలా ఫ్రెండ్లీగా వుండేవారు. టీచర్లూ, విద్యార్ధుల మద్యకూడా చక్కని అనుబంధముండేది.మా అబ్బాయి భవన్స్ స్కూల్ లో చదివే వాడు. స్కూల్ లోనే బోజనము పెట్టే వారు. మేము చూడటాని కి వెళ్ళినా మాకూ మర్యాదలు చేసేవారు.పిల్లలకి ,అపనా కాం అప్నేఆప్ కరనా అని ,వాళ్ళ బుక్స్ కికవర్స్ వేసుకోవటమూ,సర్ట్స్ కి బటన్స్ కుట్టుకోవటమూ, షూస్ పాలిష్ చేసుకోవటమూ వగైరా నేర్పించారు.స్కూల్స్ లలో కౌన్సలర్ తప్పకకుండా వుండేవారు.పిల్లలకి సహాయకారి గా వుండేవారు.

అప్పటికే అక్కడ అమ్మాయిలు రకరకాల డ్రస్ లు వెసుకునేవారు.హైదరబాద్ లో అమ్మాయిలు లంగా వొణీలనుంచిఅప్పుడప్పుడే డ్రస్ లకు మారుతున్న రోజులవి.స్టార్చ్ చేసిన కాటన్ చీరలు పెద్ద కొంగు ,చిన్నకొంగు ల తో ,బ్లౌజ్ పెద్దచేతులు, చిన్న చేతుల తో వేసుకునే నాకు వాళ్ళ డ్రసెస్స్ వేరుగానే అనిపించేవి.పెద్ద వాళ్ళు తెల్ల జుట్టు తో రెండుజజడలేసుకొని ,ముందుకేసుకొని,పెద్ద పెద్ద చెవి రింగులు పెట్టుకుంటే నాకు చాలా గమ్మత్తుగా వుండేది.అమ్మాయిలుఎంత వేళ అయినా నిర్భయం గా తిరగటము ముచ్చటగా వుండేది.

మా కోర్స్ లో ప్రాజెక్ట్ వర్క్ కోసం ,కేస్ స్టడీ కోసం మా స్కూల్ విద్యార్ధుల ఇంటికి, దగ్గరలోని పల్లెటూరు కి వెళ్ళటముసంభవించింది.ఎవ్వరింటి కి వెళ్ళినా ముందుగా బంగారం లా మెరిసే పెద్ద ఇత్తడి గ్లాస్ నిండా మంచి నీరు,మజ్జిగఇచ్చేవారు.ఇంటి లోపలికి వెళ్ళగానే కుడివైపు భావి, ఎడమ వైపు మెట్లు పైకి వెళ్ళటాని కి వుండేవి. చాలావరకు ఇళ్ళకిచిన్న చిన్న కిటికీ లే వుండేవి.వంటిల్లైతే ఎంత బాగా పెట్టుకునేవారో! ఇత్తడి,అల్యూమినియం గిన్నెల్లు,డబ్బాలుమెరుస్తుండేవి.నేను ఇంటి కి వచ్చాక నా వంటిల్లు నాకస్సలు నచ్చేది కాదు.వంట కూడా చాలా రకాలుచేసేవారు.టిఫ్ఫిన్స్ ఐతే చెప్పనక్కర లేదు.చాలా వరకు ఉమ్మడి కుటుంబాలే వుండేవి.నాకు తెలిసిన ఒక గుజరాతికుటుంబం ఐదుగురు కొడుకులూ,కోడల్లూ,మనవలూ,మనవరాళ్ళ తో తల్లీ తండ్రీ ఇక్కడే ఇప్పటికీ కలిసి ,నల్లకుంటలోవున్నారు

కుటుంబం లో .అందరూ కలిసి లేదా విడి విడిగా నైనా సంవత్సరానికి ఒకసారైనా వూళ్ళు చూడటానికి వెళ్ళేవారు.దానికోసమని ప్రతి నెలా ఒక బాక్స్ లో కొంత మనీ జమ చేసేవారు. ఆ మనీ ప్రయాణాలకి తప్ప వేరేగా వాడేవారు కాదు.చిన్నచిన్న ప్రయాణాలైనా ,పెద్ద పెద్ద డబ్బాలలో చిరుతిండ్లు తీసుకెళ్ళేవారు.చల్తే చల్తే ఖాలేంగే అనేవారు. ప్రయాణా లంటె అంతసులభంగా ఆడుతూ, పాడుతూ ,వెళ్ళేవారు.అది గుర్తుకు వచ్చే నా ఈ ప్రయాణాల బ్లాగ్ కి చల్తె చల్తే అని పేరుపెట్టుకున్నాను.
మాకు బరోడా లో పార్లీకర్స్, ధాండేకర్స్ ముఖ్య స్నేహితులు.వారి తో మేము బాగా ఎంజాయ్ చేసాము.అందులోముఖ్యముగా ఇప్పటికీ గుర్తు చేసుకునేది అప్పాసాహెబ్, రమేష్ పార్లీకర్ తండ్రిగారి ని. ఆయన అప్పటికే ఎనభయ్సంవత్సరాలు దాటినవారు.ఇంటి కి ఎవరువచ్చి వెళుతున్నా ,చివరికి పనిమనిషి వెళుతున్నానని చెప్పినా బెస్ట్ ఆఫ్ లక్అనేవారు. ఆయన అలా చెపుతుంటే మాకు చాలా నవ్వు వచ్చేది.అందరమూ భోజనము చేస్తుంటే గిన్నలలో మిగిలినదిపారేయ కూడదని లోపలి దాక తుడుచుకొని వేసుకునేవారు.ఇప్పటి కీ మా పిల్లలు భోజనము చివరికొచ్చాకా నువ్వుఅప్పాసాహెబ్ అవుతావా అని అడుగుతూ వుంటారు. ఎవరికిష్టమైన వంటైతే వాళ్ళు నేను అప్పాసాహేబ్అంటూవుంటారు. అలాగే బెస్టాఫ్ లక్ చెప్పటము కూడా అలవాటయ్యింది.
ఇక్కడ ఇప్పటి వరకు చెప్పింది,1980- 1984 లో నేను చూసిన బరోడా గురించి.1984 ఏప్రిల్ లో బరోడా ను హప్పీమేమొరీస్ మూటగట్టుకొని వదిలాము.బరోడా మా ఆర్మీ లైఫ్ కి చివరి మజిలీ.

ప్రేం రోగ్ లోని ఈపాట లక్ష్మీపాలస్ లోనే చిత్రీకరించారట.